Το Μνημείο Καραϊσκάκη. Ένα μήνα πριν από την ενηλικίωση του Όθωνος, είχε γίνει η μεταφορά των λειψάνων του Καραϊσκάκη και των συναγωνιστών του από τη Σαλαμίνα που είχαν ταφεί στο Νέο Φάληρο, στη θέση που βρίσκεται και σήμερα το μνημείο του ένδοξου στρατάρχη.
Στον τάφο του Καραϊσκάκη ο Όθων κατάθεσε το Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος και με διάταγμα προίκισε τη μικρότερη κόρη του, με 6.000 δραχμές και 500 στρέμματα γης, προκειμένου να παντρευτεί το γιο του Νοταρά. Την είχε αρραβωνιάσει, όταν ζούσε ακόμη, ο πατέρας της.
Επίσκεψη του Λουδοβίκου της Βαυαρίας.
Λίγο αργότερα ήλθε στην Ελλάδα ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος. Η άφιξή του (25 Νοεμβρίου 1835) αποτέλεσε το σημαντικότερο γεγονός την εποχή εκείνη. Γιατί δεν ήταν μόνο ο πρώτος ξένος ηγεμόνας που έφθανε στην ελεύθερη Αθήνα, αλλά και ο μεγάλος Φιλέλληνας, ο υμνητής του Αγώνα της Ελευθερίας, ο δωρητής και ευεργέτης. Μόνο από το ιδιαίτερο ταμείο του ο Λουδοβίκος είχε δώσει στην επαναστατημένη Ελλάδα επάνω από 10.000 χρυσές λίρες. Ο λαός τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό. Όταν έβγαινε στην πόλη, τον ακολουθούσε μεγάλο πλήθος και τον επευφημούσε διαρκώς. «Φωταψίαι, χοροί και γεύματα επλήρουν επί ημέρας τας Αθήνας» γράφει ο αρχαιολόγος Ρως στις αναμνήσεις του «και ο Λουδοβίκος εγένετο καθ’ όλην την διαμονήν του εν Ελλάδι το κέντρον πάσης πολιτικής και κοινωνικής κινήσεως». Ο Λουδοβίκος σύστησε στον Όθωνα να φορέσει την ελληνική φουστανέλλα, αντί της στρατιωτικής στολής που έφερε ως τότε.
Ανάκτορα και Δημ. Νοσοκομείο.
Στις 25 Ιανουαρίου 1836, την επέτειο από την άφιξη του Όθωνος στην Ελλάδα, ο Λουδοβίκος έβαλε το θεμέλιο λίθο των Ανακτόρων και δάνεισε από το βασιλικό ταμείο τα χρήματα για την ανοικοδόμησή του. Το κτίριο των Ανακτόρων είναι και σήμερα ένα από τα ωραιότερα της Αθήνας και το μεγαλύτερο σε όγκο. Σ’ αυτό έμειναν ο Όθων και ο Γεώργιος Α΄. Σήμερα στεγάζει τη Βουλή και διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Στην επίσκεψη του Λουδοβίκου οφείλεται και το Δημοτικό Νοσοκομείο. Το κτίριό του διατηρείται στην οδόν Ακαδημίας. Ο φιλέλληνας βασιλιάς, μαζί με τις άλλες δωρεές που έκανε κατά την παραμονή του στην Ελλάδα, έδωκε και 65.000 φοίνικες – επάνω από δύο χιλιάδες χρυσές λίρες – για το Δημοτικό Νοσοκομείο. Το οικόπεδο το χάρισε η Δούκισσα της Πλακεντίας. Ήταν το πρώτο νοσοκομείο που λειτούργησε στην Πρωτεύουσα.
Ο Λουδοβίκος έμεινε στην Ελλάδα τέσσερεις μήνες. Ταξίδεψε στα ελληνικά νησιά και σε μερικές επαρχίες. Και στην αναχώρησή του, κατέβηκε ο αθηναϊκός λαός στον Πειραιά και τον αποχαιρέτησε με μεγάλη συγκίνηση. Όταν το αγγλικό πλοίο «Μήδεια», που ταξίδευε ο Λουδοβίκος, σαλπάρησε από τον Πειραιά, ο φιλέλληνας Βασιλιάς, ορθός στην πρύμνα του πλοίου, έκλαιγε σα μικρό παιδί …
Γάμος Όθωνος με την Αμαλία.
Λίγους μήνες μετά την επίσκεψη του Λουδοβίκου, ο Όθων αναχώρησε για τη Γερμανία. Εκεί παντρεύτηκε (10 Νοεμβρίου 1836) την πριγκίπισσα του Ολδενβούργου Αμαλία. Κανένας δε γνώριζε το λόγο του ταξιδιού του Όθωνος και το γάμο του. Τα αθηναϊκά φύλλα τον πληροφορήθηκαν από τις ξένες εφημερίδες και γράψαν την είδηση μόνο στις 18 Δεκεμβρίου, δηλαδή ένα μήνα και οκτώ ημέρες μετά το γάμο. Από τις εφημερίδες έμαθε το γάμο και η Κυβέρνηση! … Η παράλειψη αυτή δεν εμπόδισε τον αθηναϊκό λαό να υποδεχτεί με ενθουσιασμό τους νεόνυμφους, όταν έφθασαν στην Πρωτεύουσα (2 Φεβρουαρίου 1837) και να γιορτάσει επί ημέρες το χαρμόσυνο γεγονός. Ένας πίνακας του Πέτρου φον Hess έχει αποθανατίσει την υποδοχή του Όθωνος και της Αμαλίας στο Θησείο, όπου τους περίμεναν οι αρχές. Μετά το γάμο του ο Όθων άλλαξε κατοικία. Αφήκε το σπίτι του Κοντόσταυλου της οδού Σταδίου και πήρε τρία συνεχόμενα σπίτια στην πλατεία, που σήμερα είναι γνωστή με το όνομα του « Κλαυθμώνος». Το επίσημο όνομα της πλατείας είναι: «25ης Μαρτίου». Τα τρία σπίτια – του Δεκόζη Βούρου, του Μαστρονικόλα και του Αφθονίδη – ενώθηκαν και δημιούργησαν το δεύτερο προσωρινό «Ανάκτορον» του Όθωνος. Η βασίλισσα Αμαλία φρόντισε να φτιάξει έναν ωραίο κήπο στο όπισθεν μέρος των σπιτιών και να εξωραΐση την πλατεία που απλωνόταν μπροστά από αυτά. Τον «γρασιδότοπο» , όπως τον έλεγαν τότε οι Αθηναίοι. Το πρώτο από τα τρία σπίτια, του Δεκόζη Βούρου, σώζεται ακόμη και σήμερα. Η πενιχρή του εμφάνιση αποτελεί χτυπητή αντίθεση στις πολυκατοικίες που το περιβάλλουν.
Καθιερώνεται η Εθνική Εορτή.
Στους πανηγυρισμούς της Πρωτεύουσας, τα πρώτα χρόνια της ελευθερίας, εξαιρετική θέση πήρε η Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου. Καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1838. Το σχετικό βασιλικό διάταγμα αναφέρει τα εξής: «Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25 Μαρτίου λαμπρά καθ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν εθνικής εορτής …». Το διάταγμα φέρει την υπογραφή του Όθωνος και του υπουργού των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Γ. Γλαράκη.
Ο πρώτος εορτασμός της 25ης Μαρτίου.
Δέκα ημέρες μετά τη δημοσίευση του διατάγματος γιορτάστηκε, για πρώτη φορά στην Πρωτεύουσα, η «25 Μαρτίου». Η γιορτή πήρε επίσημο και λαϊκό χαρακτήρα. Άρχισε το βράδυ της παραμονής με είκοσι ένα «πεδινούς κανονιοβολισμούς». Την επόμενη η Φρουρά των Αθηνών παρατάχθηκε από το παλάτι του Όθωνος ως το Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης. Χιλιάδες λαού – πραγματικός συναγερμός των Αθηναίων και των κατοίκων των γύρω χωριών – είχαν κατακλύσει τους κεντρικούς δρόμους και την πλατεία της Αγίας Ειρήνης, τραγουδώντας διάφορα πατριωτικά θούρια. Το γιορταστικό τόνο τον συμπλήρωνε η μουσική της Φρουράς που έπαιζε ενθουσιαστικά εμβατήρια και οι κανονιές που πέφταν κατά διαλείμματα. Στις 9 το πρωί ο Όθων με την Αμαλία, ντυμένοι με ελληνικές ενδυμασίες, έφθασαν στη Μητρόπολη επευφημούμενοι από τον κόσμο» με όλην την αυλικήν συνοδείαν και περιστοιχούμενοι από τας κυματιζούσας κυανολεύκους των διαφόρων συντεχνιών σημαίας, επί των οποίων παρίσταντο συμβολικώς η τέχνη εκάστης τούτων». Το θέαμα μέσα στην εκκλησία ήταν συγκινητικό. Εκτός από τους επισήμους, ήταν εκεί και πολλοί από τους αρχηγούς του Αγώνα της Ελευθερίας: Ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, ο Μακρυγιάννης, ο Κουντουριώτης, ο Κριεζής, και άλλοι στρατιωτικοί και ναυτικοί. Ήταν ακόμη οι μεγάλοι Διδάσκαλοι του Γένους, ο Γ. Γεννάδιος και ο Νεόφυτος Βάμβας. Επίσης οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είχε αρχίσει τη λειτουργία του τον προηγούμενο χρόνο.
Ύστερ’ από τη δοξολογία, έγινε παρέλαση των στρατιωτικών μονάδων μπροστά από τους Βασιλείς, που την παρακολούθησαν από τον εξώστη του προσωρινού παλατιού τους. Στην πλατεία του «Ανακτόρου» ο Δήμος Αθηναίων είχε στήσει μία αψίδα και την είχε στολίσει με όπλα του Αγώνα, με επιγραφές και σημαίες. Γύρω από την αψίδα οι Αθηναίοι το απόγευμα άρχισαν το χορό. Κατέβηκαν και ο Όθων με την Αμαλία και παρακολουθούσαν τους νέους και τις νέες που χόρευαν τους ελληνικούς χορούς. Σε μια στιγμή μια γερόντισσα παραμέρισε τον κόσμο, που ήταν μαζεμένος γύρω, και προχώρησε στο χορό. «Σταματήστε, παιδιά! …» τους φώναξε. «Σε μένα αρμόζει να σύρω το χορό, γιατί έχω δώσει για την ελευθερία του τόπου αυτού, τα δυο μου αδέλφια και το μόνο παιδί μου …». Και η σεβάσμια γερόντισσα κλαίοντας από συγκίνηση έσυρε το χορό. Ήταν η αδελφή και η μητέρα των αγωνιστών του 21 Λέκκα, που τόσα είχαν προσφέρει στην απελευθέρωση της Αττικής.
