Μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, η αναρχία και ο εμφύλιος πόλεμος επικράτησαν στην Ελλάδα.
Στα Μέγαρα και στην Περαχώρα μαζεύτηκαν οι φίλοι του Κωλέττη, οι λεγόμενοι «Συνταγματικοί», και έφτιαξαν δική τους κυβέρνηση. Από εκεί ξεκίνησαν για την Πελοπόννησο, όπου ήταν οι «Κυβερνητικοί» με τον Κολοκοτρώνη και τον Αυγουστίνο Καποδίστρια. Ο Θοδωράκης Γρίβας, φανατικός θιασώτης των «συνταγματικών ελευθεριών» και του πλιάτσικου, μαζί με άλλους ομοϊδεάτες οπλαρχηγούς της Ρούμελης και αρκετούς Τουρκαλβανούς με τον Ταφίλ Μπούζη, μπήκαν στην Πελοπόννησο. Εκεί επιδόθηκαν στη λεηλασία της ελληνικής υπαίθρου. Οι Αρβανίτες στρατιώτες του Ταφίλ Μπούζη, που στην αρχή ρωτούσαν με απορία: «τι λογής πράμα είναι αυτός ο σύνταγμας;», στο τέλος έπαυσαν να ρωτούν. Κατάλαβαν ότι «σύνταγμας» σημαίνει «πλιάτσικο».
Με τους «Συνταγματικούς» των Μεγάρων, φαίνεται, πως είχε ταχθεί και η Δημογεροντία της Αθήνας, αν κρίνουμε από τα αναφερόμενα στην Ιστορία του Σουρμελή, που ήταν και αυτός Συνταγματικός. «Εις τον πόλεμον των Συνταγματικών και των Καποδιστριακών» γράφει ο Σουρμελής «αι Αθήναι καίτοι υπό τουρκικήν εξουσίαν, συνεισέφερον το πολύ, καθότι η εν Μεγάροις Συνταγματική Αρχή ενήργει τας υποθέσεις της διά της Πόλεώς μας, δι’ ης και Πληρεξούσιοι των Επαρχιών, και χρήματα και πολεμοφόδια, και Τυπογραφία, και πάντα τα αναγκαία διεκομίζοντο εις Μέγαρα». Στο τέλος όμως ξεσηκώθηκαν οι Αθηναίοι και κατάργησαν με οχλαγωγίες (Μάιος 1832) τη «φιλοσυνταγματική» Δημογεροντία. Και ψήφισαν νέα, από δώδεκα πρόσωπα αντί των τεσσάρων, για να εξοικονομηθούν όλα τα κόμματα! Τη νέα «οικουμενική» Δημογεροντία ο αθηναϊκός λαός την είχε βαφτίσει «ανεβασμένη μονέδα». Τις ημέρες εκείνες είχει οριστεί, μία δεκάρα ελληνική να ισοδυναμεί με 12 τουρκικούς παράδες, αντί των λιγότερων που είχε, όπως και η νέα Δημογεροντία με τους 12 Προεστώτες … Οι Αθηναίοι, τη μεταβατική και ανήσυχη περίοδο από τη δολοφονία του Καποδίστρια ως την άφιξη του Όθωνος, θα την περάσουν χωρίς μεγάλες αναταραχές και θα συνεχίσουν την ανοικοδόμηση της ερειπωμένης Πολιτείας.
