ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΝΑΣΟΣ) ΖΙΝΝΗΣ
Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.
Ο Αθανάσιος Ζίννης ήταν γιός του ηπειρωτικής καταγωγής στρατιωτικού γιατρού Αλέξανδρου Ζίννη (1825-1863) και της Αθηναίας Μαριγώς (Μαρίας), το γένος Σπυρίδωνος Πατούσα (1836-1881).[1] Ο παππούς του Αθανάσιος Α. Ζίννης (1795-1851), ο οποίος καταγόταν από το Μονοδένδρι της Ηπείρου, παντρεύτηκε την Χρυσή (†1893), θυγατέρα του Αναστασίου και της Βασιλικής Κόνιαρη, με την οποία εκτός από τον πρωτότοκο Αλέξανδρο απέκτησαν και τον περίφημο παιδίατρο και εκ των ιδρυτών του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών Αναστάσιο (1828-1998), τον Αλκιβιάδη (1833-1870) και τον Περικλή (1838-1856).
Ο παππούς Αθανάσιος ήταν από τους αγαπημένους κτηματίες των Αθηνών και περιγράφεται ως ένας ειλικρινής, ήσυχος και αγαθός άνθρωπος. Ενάρετος, φιλάνθρωπος και αφοσιωμένος στην οικογένειά του, όταν έφυγε από τη ζωή προκάλεσε θλίψη σε όλη την Αθηναϊκή κοινωνία.[2]
Ο Νάσος Ζίννης εκλέχθηκε Αντιπρόεδρος του Συλλόγου το 1900, όταν Πρόεδρος ανέλαβε ο Άγγελος Κουτσογιάννης. Πρόεδρος ανέλαβε στα μέσα 1905, όταν ο Αγγ. Κουτσογιάννης, λόγω ασθενείας, αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του Συλλόγου. Όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος ήταν ήδη δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων. Στις αρχαιρεσίες που έγιναν ο Νάσος Ζίννης εκλέχθηκε Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος ο Σ. Σούγκρας, Γενικός Γραμματεύς ο Ευάγγελος Μουστάκας, Ειδικός Γραμματεύς ο γιός του προηγούμενου Προέδρου και δικηγόρος της Εθνικής Τραπέζης Νικόλαος Κουτσογιάννης, Ταμίας ο Φ. Λίτσας και σύμβουλοι οι Ν. Παναγιωτάκης, Δημήτριος Συληβριώτης, Προκόπιος Καραμάνος, Α. Τρίμης, Ι. Καζαντζής, Θ. Τρούγκας, Α. Ρόζης, Σπ. Σαρρής και Δ. Λυμπέρης.[3]
Επί προεδρίας του σημειώθηκε σειρά θανάτων μελών του Διοικητικού Συμβουλίου που έπληξαν καίρια τη λειτουργία του. Πρώτος έφυγε από τη ζωή, τον Δεκέμβριο 1905 ο Αντιπρόεδρος Σπυρίδων Σούγκρας, πρόσωπο το οποίο συνέβαλε καθοριστικά στη λειτουργία του Συλλόγου από την ίδρυσή του. Ακολούθησε ο θάνατος του ασθενούντος Αγγ. Κουτσογιάννη, τον Απρίλιο 1906 και του πρώτου Προέδρου Ι. Λέκα στο τέλος του 1908.
Ο Νάσος Ζίννης υπήρξε εξαιρετικά φιλαθήναιη προσωπικότητα. Εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων το 1899 και το 1903 και ασχολήθηκε σοβαρά με τα ζητήματα της πόλης. Βαθειά θρησκευόμενος, πατριώτης και άνθρωπος με δημοκρατικά αισθήματα έκανε μνημειώδεις γραπτές και προφορικές εισηγήσεις και υπήρξε ο υπέρμαχος των δημόσιων συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου.[4] Ο Σύλλογος των Αθηναίων υπήρξε αρωγός στο δημοτικό έργο του.
Ο Αθανάσιος Ζίννης, εκτός των άλλων υπήρξε ένας φιλαθήναιος ευεργέτης. Το 1929 προσέφερε στην Εκκλησιαστική Ριζάρειο Σχολή, της οποίας από 30ετίας υπήρξε μέλος του Δ.Σ., 30.000 δραχμές ώστε από τους τόκους να βραβεύεται ο καλύτερος σπουδαστής.[5] Ποτέ ωστόσο δεν έπαψε να στρέφει το βλέμμα και τα αισθήματά του προς την αγαπημένη του πόλη. Το 1921, με την ευκαιρία συμπληρώσεως 100ετίας από την μεγάλη Εθνεγερσία, θα προσφέρει στην Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων αντίγραφα του περιεχομένου του αρχείου του παππού του Σπυρίδωνος Πατούσα. Επρόκειτο για ιστορικά έγγραφα που μαρτυρούσαν την οργάνωση των Αθηναίων πριν και τη δράση τους κατά την Επανάσταση αλλά και τις πατριωτικές συμβουλές του Δημητρίου Υψηλάντου προς αυτούς.[6] Αντίγραφα κατέθεσε και στον «Σύλλογο των Αθηναίων».
Επίτιμο μέλος του Συνδέσμου Δημοσιογράφων Ελληνικού Περιοδικού Τύπου[7] και του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου[8] έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο 1934.[9]
