Με ενθουσιασμό δέχτηκε ο αθηναϊκός λαός το Γεώργιο Α’ όταν έφθασε στην Ελλάδα. Χιλιάδες Αθηναίων κατέβηκαν στον Πειραιά για να υποδεχτούν το Βασιλιά το πρωί της 18 Οκτωβρίου 1863.
Και ο ενθουσιασμός αποκορυφώθηκε όταν ο νεαρός Γεώργιος Α’ αποβιβάστηκε στην αποβάθρα. «Ήτο αληθώς γοητευτικώτατον το θέαμα» γράφει ένας χρονικογράφος «όταν εν μέσω των κανονιοβολισμών και των νεφελών του καπνού, επήδησεν εκ της βασιλικής λέμβου εις την σαλευομένην από τους κρότους των τηλεβόλων αποβάθραν, εύζωνος και συγκεκινημένος ο νεαρός Βασιλεύς Γεώργιος, φέρων στολήν αντισυνταγματάρχου της Εθνοφυλακής».
Υποδοχή Γεωργίου Α’.
Στην αποβάθρα προσφώνησαν το Βασιλιά ο πρόεδρος της Εθνοσυνελεύσεως Μωραϊτίνης και ο δήμαρχος Πειραιώς Ράλλης. «Σκιρτώσα η Ελλάς, Βασιλεύ,» άρχισε το λόγο του ο Μωραϊτίνης «ανυμνεί τον Ύψιστον επί τη εις το πάτριον έδαφος εμφανίσει σου …». Ύστερ’ από τους επισήμους λόγους, όλος ο κόσμος, πεζός και με αμάξια, συνόδευσε το Γεώργιο από τον Πειραιά στην Αθήνα. Και ήταν τόσος ο συνωστισμός και ο ενθουσιασμός, ώστε ένας στρατιώτης, από αυτούς που είχαν παραταχθεί για ν’ αποδώσουν τις τιμές, τρύπησε με την ξιφολόγχη του το ένα από τα τέσσερα άλογα της βασιλικής άμαξας. Το άλογο το ξέζεψαν για να του δέσουν το τραύμα και η «τέθριππος» βασιλική άμαξα ανέβηκε στην Αθήνα με … τρία μόνο άλογα.
Στον Κεραμεικό, μπροστά στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος, υποδέχτηκε το Βασιλιά η δημοτική αρχή. Ο προσωρινός δήμαρχος Κουτσικάρης τον προσφώνησε και του πρόσφερε σε ασημένιο δίσκο δυο κλειδιά, συμβολικά για την πόλη και την Ακρόπολη. Έπειτα η βασιλική πομπή από την οδό Πειραιώς, Αιόλου και Ερμού, έφθασε στο Μητροπολιτικό Ναό, που μόλις τότε είχε τελειώσει. Οι εφημερίδες αναφέρουν για το «μαγευτικώτατον θέαμα της υποδοχής», τον ενθουσιασμό του κόσμου και ότι ο νεαρός Βασιλιάς χαιρετούσε «μετά φαιδρότητος άμα και συγκινήσεως, κεκαλυμμένος διά παχυτάτου στρώματος σκόνης κατά τε το πρόσωπον και το σώμα αυτού ολόκληρον».
Μετά τη δοξολογία που ήταν «εκτενεστάτη», κατά τις πληροφορίες των εφημερίδων, ο Γεώργιος οδηγήθηκε στα Ανάκτορα της πλατείας του Συντάγματος. Αλλά και εκεί δε βρήκε ησυχία. Ο λαός που είχε μαζευτεί κάτω από το παλάτι «εμαίνετο κυριολεκτικώς εξ ενθουσιασμού» και τον ανάγκασε να βγει πολλές φορές στον εξώστη. Όταν τέλος ο Γεώργιος μπόρεσε να ησυχάσει από τα «ενθουσιώντα πλήθη», ζήτησε φαγητό. Τότε όμως διαπιστώθηκε πως κανένας δεν είχε φροντίσει για το μεσημβρινό βασιλικό γεύμα! Και έστειλαν να φέρουν φαγητά από το Ξενοδοχείο των Ξένων, που ήταν απέναντι από το παλάτι στην πλατεία του Συντάγματος και το καλύτερο της Αθήνας. Αυτό όμως διαδόθηκε στην πόλη και τότε πολλοί νοικοκύρηδες από την Πλάκα πήραν φαγητά από το σπίτι τους και τρέξαν στο παλάτι να τα προσφέρουν στο Γεώργιο! Χρειάστηκε να βγει ο φρούραρχος των ανακτόρων Τριγγέτας για να τους πείσει πως ο Βασιλιάς «είχεν ήδη γευματίσει». Το απόγευμα ο Γεώργιος, συνοδευόμενος από δύο Δανούς αξιωματικούς και το φρούραρχο Τριγγέτα, βγήκε περίπατο με αμάξι στην πόλη. Τον ακολουθούσαν «τιμής ένεκεν» ο Δήμαρχος και οι αξιωματικοί της Εθνοφυλακής. Τη νύχτα ο Γεώργιος ξαναβγήκε σε περίπατο. Γύρισε τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, που ήταν φωταγωγημένοι και όπου ο αθηναϊκός λαός διασκέδαζε με μουσικές και τραγούδια, που τα περισσότερα ήταν επτανησιακά. Πριν από λίγους μήνες η Αγγλία είχε παραχωρήσει τα ωραία νησιά του Ιονίου στην Ελλάδα.
Η Ένωση της Επτανήσου.
Η παραχώρηση των Ιονίων Νήσων είχε γίνει μετά την έξωση του Όθωνος και πριν από την εκλογή του Γεωργίου. Απλώς και μόνο «συνέπεσε» η άφιξη του Γεωργίου στην Ελλάδα με την ένωση των Ιονίων Νήσων. Από την εποχή του Όθωνος η Αγγλική κυβέρνηση είχε αποφασίσει την «απαλλαγή» της από τα Επτάνησα, ύστερ’ από την αντίσταση του Επτανησιακού λαού και τις επαναστάσεις που έκαναν, ιδίως οι Κεφαλλονίτες, κατά των Άγγλων. Η απομάκρυνση του Όθωνος, που τον μισούσε η φιλότουρκη αγγλική πολιτική, σα σημαιοφόρο της Μεγάλης Ιδέας, έδωκε την ευκαιρία. Ευθύς μετά την εκθρόνιση των πρώτων Βασιλέων η Αγγλική κυβέρνηση ανακοίνωσε στην προσωρινή Ελληνική τηνπαραχώρηση των Ιονίων Νήσων (11 Νοεμβρίου 1862). Με την παραχώρηση ζητούσε ακόμη να αποτρέψει και την τυχόν εκλογή από τους Έλληνες ρωσόφιλου ηγεμόνα.
Πανηγυρισμοί.
Οι γιορτές για την άφιξη του Γεωργίου Α’ κράτησαν τρεις ημέρες στην Πρωτεύουσα. Κανένας δε θέλησε να εργαστεί στο τριήμερο του ενθουσιασμού. Ούτε οι εφημερίδες μπόρεσαν να εκδοθούν, γιατί οι τυπογράφοι είχαν κηρύξει απεργία … γλεντιού. Έτσι άρχισε η βασιλεία του Γεωργίου Α΄, που κράτησε μισόν αιώνα. Ο ίδιος έλεγε συχνά πως η ημέρα της αφίξεώς του στην Αθήνα ήταν η ευτυχέστερη της ζωής του.
